Strange Attractors to przykład tego, co można nazwać muzyką Time Displacement. Zmienna mieszanka sprzężeń zwrotnych, innych źródeł hałasu i znalezionych dźwięków jest podawana do serii stereofonicznych cyfrowych delayów, których parametrami manipuluje się w czasie rzeczywistym za pomocą LFO, kontrolerów sampli, a także ręcznych zmian na żywo, aby stworzyć stale ewoluujący pastisz dźwięków. Siedzenie w ciszy (zwłaszcza późno w nocy) i słuchanie tych kompozycji może być dziwnie ekscytujące.
Moim pierwszym zetknięciem z elektroniką w muzyce było wprowadzenie taśmowych delayów. Całkowicie mnie zafascynowały: wziąć krótką chwilę czasu i przechować ją, przesunąć, wygiąć w różne kształty. Niewiarygodne! Spędziłem wiele godzin na odkrywaniu ich możliwości. Lata później postęp technologiczny pozwolił na znacznie bardziej złożone możliwości w tej dziedzinie, a nowoczesne wersje delaya zawsze były w centrum moich dźwiękowych poszukiwań. Stąd też Time Displacement Music.
Taoizm, buddyzm, a nawet współczesna fizyka twierdzą, że zasadniczo nie ma czasu, że istnieje tylko niezrozumiałe, wiecznie istniejące teraz, którego nie rozumiemy. Ale jako kompozytor bawię się czasem. W przeciwieństwie na przykład do malarstwa, cała muzyka jest oparta na czasie. To tworzy zagadkę: jeśli czas nie istnieje, to z czym kompozytor pracuje, nad czym pracuje? Nie potrafię udzielić sensownej odpowiedzi, ale nadal gram… Być może możemy zgodzić się z Williamem Blake’iem, który stwierdził: „Głupiec, który trwa w swoim szaleństwie, stanie się mądry.”
Data wydania: 20 czerwca 2023 r.
Wydawca: Crónica
Opracował: Artur Mieczkowski