Chinabot / MC/DL / 2024
Chinabot to dla mnie prawdziwy skarb w światku muzycznym, ich podejście do promocji i wsparcia eksperymentalnej sceny azjatyckiej diaspory jest naprawdę inspirujące. Od jakiegoś czasu śledzę ich działalność, gdyż fascynuje mnie szeroki wachlarz gatunków, jakie prezentują – od jazzu folkowego po mutant techno.
Aldo Ahmad, znany jako Sipaningkah, jest dla mnie artystą, który potrafi zręcznie splatać indonezyjskie tradycje muzyczne z wpływami zachodnimi, tworząc wspaniałe dzieła dźwiękowe. Jego umiejętność połączenia różnorodnych stylów i brzmień wydaje się być nieograniczona, a jego muzyka emanuje głębokim szacunkiem dla korzeni oraz otwartością na nowe eksperymenty.
Jestem również pełen podziwu dla jego zaangażowania społecznego i edukacyjnego. Jako członek kolektywu Total Perkusi i współzałożyciel Pasamoan Art Initiated, Sipaningkah nie tylko tworzy muzykę, ale także promuje eksperymenty dźwiękowe i artystyczne inicjatywy DIY w Indonezji. To pokazuje, że muzyka dla niego to nie tylko sztuka, ale także narzędzie do wprowadzania zmian społecznych.
Słuchając Langkah Suruik, czuję, jakbym był wciągnięty w hipnotyzujący labirynt dźwięków. Sięga on do korzeni muzyki Minangkabau, ale nie pozostaje przy tym tylko na powierzchni – eksploruje nowe, eksperymentalne ścieżki. W albumie znajdujemy instrumenty stworzone przez samego artystę, takie jak Tasauff, inspirowane tradycyjnymi instrumentami muzycznymi Minangkabau, jak bęben Tasa, gong Talempong czy instrument strunowy Rabab – co dodaje niepowtarzalnego smaku jego muzyce, wypełniając ją niezwykłą głębią i charakterem.
Langkah Suruik to jednak nie tylko podróż przez tradycję i historię Minangkabau. Album również odnosi się do teraźniejszości. Na przykładzie utworu Dantuang, Sipaningkah reaguje na aktualną sytuację w Gazie, tworząc muzyczną opowieść o bólu i cierpieniu.
Jego kompozycje pełne są energii i głębi emocji, a tytuł albumu, który tłumaczy się jako „krok wstecz”, wydaje mi się nie tylko odniesieniem do tradycji, ale także filozofią życiową, która ukrywa się w sercu tych utworów.
Sipaningkah w swojej muzyce doskonale łączy tradycję z teraźniejszością, pokazując, że stare i nowe dźwięki mogą współistnieć w harmonii. To właśnie z takiego połączenia wynikają najbardziej interesujące i inspirujące twory dźwiękowe, które przekraczają granice gatunków i kultur.
Głos Sipaningkaha pojawia się w dwóch ostatnich utworach, które rozładowują napięcie z pozostałej części płyty. Pangkaba, to zaskakujące sięgniecie po dreampopowe rozwiązanie, które urzeka swoim melancholijnym pięknem, pozostając jednak wiernym rytmowi i improwizacji Zachodniej Sumatry.
Ahmad nie jest jedynym artystą, który eksperymentuje z połączeniem tradycji z nowoczesnością w muzyce, ale z pewnością jest jednym z tych, którzy to robią w sposób szczególnie inspirujący. Jego twórczość otwiera nowe perspektywy, ukazując, że harmonijne połączenie przeszłości z teraźniejszością może prowadzić do powstania czegoś wyjątkowego. Jeżeli miałbym typować, to tego rodzaju fuzje należą do jednych z moich ulubionych – muzyczna podróż, pełna zaskakujących zwrotów akcji i nieoczekiwanych harmonii – polecam z całego serca udać się w tą muzyczną podróż “future in the past”.
Data wydania: 2 maja 2024
Artur Mieczkowski
