W marcu 2023 roku pojechałam na rezydencję do Schwarzwaldu w Niemczech. Przybyłam do lasu z akordeonem mojej zmarłej babci, a ludzie szybko poinformowali mnie, że akordeon ten został zbudowany w Trossingen, zaledwie kilka minut drogi od miejsca, w którym się zatrzymałam.
Najwyraźniej było to miasto rolników, a zimą, gdy farmy były uśpione, ludzie zajmowali się budową zegarów i akordeonów dla lokalnych fabryk, aby przetrwać sezon.
Kiedy poszłam zobaczyć warsztat, jeden z pracujących tam mężczyzn – zadowolony i zaskoczony widokiem Hohnera Marchesy Tety – powiedział coś po niemiecku i popędził na tyły sklepu. Wrócił z księgą i powiedział “Libano”, wskazując dokładną datę wysłania tego akordeonu do Libanu: 21 października 1955 roku, wraz z 7 innymi akordeonami, z których dwa były zielone. Jeden z nich należał do mojej babci.
Za moją babcię, królową pasjansa, która zostawiła mi swój zielony akordeon; odeszła, ale nigdy nie została zapomniana. Za mojego dziadka i jego ogród w środku miasta. Tym, którzy opuścili Bejrut, w ten czy inny sposób, i tym, którzy wrócili. Tym, którzy zostali.
– Yara Asmar
Data wydania: 6 października 2023 r.
Opracował: Artur Mieczkowski