Muzyka Pauline Hogstrand – a w szczególności Áhkká – jest głęboko inspirowana zarówno wewnętrznymi, jak i zewnętrznymi wpływami, zarówno mistycznymi, jak i mocnymi jak skała, fikcyjnymi rozmowami i królową gór Laponii (Áhkká).
Áhkká, w języku Lule Sámi oznaczająca „staruszkę”, jest jałową, dziką, ekscytującą, piękną, a czasem zrzędliwą górą niezależnie od pory roku. Przez lata szczyty górskie, mech, lasy brzozowe, ścieżki, strumienie, ptaki i ludzie kształtowali otoczenie, a masyw zmieniał je w rewanżu – odzwierciedlenie ciągłego rozwoju i wyłaniania się wielkości, otaczającej i wewnętrznej. Mówiąc o tym, dlaczego ta góra jest jej tak bliska, pochodząca z Danii muzyk mówi: „Tamtejsza natura jest surowa i bez trudu możesz poczuć, jak jest o wiele większa od ciebie. Niektórzy ludzie mogą czuć się przytłoczeni lub onieśmieleni, ale ja czuję, że uznając wielkość i siłę natury, mogę poczuć się z nią jednością. Pochodzimy z tego samego źródła: Ja jestem częścią wszechświata, a wszechświat częścią mnie”.
Muzyka pojawiająca się na Áhkká (albumie) symuluje dwoistość wznoszenia się i opadania, napięcia i rozluźnienia, wdechu i wydechu. Poprzez implementację rozszerzonych struktur syntezy analogowej i cyfrowej oraz przetworzonych instrumentów akustycznych – smyczków, fletu, piszczałek i nagrań terenowych – Hogstrand umiejętnie porusza się w tych podwójnych ruchach w dwóch długich utworach.
Otwierający “Herein” jest powolny, trudny, momentami poszarpany i nieprzyjazny; zupełnie jak wspinaczka na górę wcześnie rano. Hogstrand mówi, że ten utwór jest “o poddawaniu się i puszczaniu kontroli”, szczególnie podczas ostatnich 10 minut utworu, które składają się prawie wyłącznie z natarczywego i pulsującego drona prowadzącego do ziemi niczyjej. “Magnitude” oferuje uwolnienie, przebłyski piękna, łagodniejszą, łatwiejszą obecność; schodząc, jesteś w stanie dostrzec piękno tam, gdzie wcześniej widziałeś przeszkody, być może słońce wschodzi, zapierające dech w piersiach widoki w każdym kierunku… Ten utwór jest „o wszystkim, co staje się dostępne po puszczeniu. Nagle widok rozjaśnia się przed oczami” – mówi szwedzka kompozytorka.
Magia ostatecznie tkwi w postrzeganiu i przedstawianiu kontrastów przez Hogstrand – nie postrzega ich jako przeciwieństw, ale jako jedną rzeczywistość. „Jedna wielkość nie jest zagrożona przez inną wielkość”. W rzeczywistości jest wręcz przeciwnie – jedno bez drugiego traci znaczenie, głębię i kontekst.
Pauline Hogstrand jest altowiolistką i kompozytorką pochodzącą z północno-wschodniej Szwecji, z Piteå, a od 2009 roku mieszkającą w Kopenhadze w Danii. Hogstrand występuje jako artystka w różnych konstelacjach; od zespołów barokowych i współczesnych scenerii, po swobodną improwizację i komponowanie elektroakustycznych utworów solowych. Pauline Hogstrand, której głównym instrumentem jest altówka, uzyskała tytuł magistra sztuk performatywnych w Królewskiej Duńskiej Akademii Muzycznej, a następnie ukończyła szereg zaawansowanych kursów specjalizujących się w interpretacji barokowej i kompozycji elektroakustycznej w Akademii Muzycznej w Malmö, a także dalszy kurs kompozycji klasycznej w Piteå Musikhögskola.
W 2020 roku Pauline Hogstrand wydała swój debiutancki solowy album “The Enterer” we współpracy z dwiema kopenhaskimi wytwórniami: No Technique i Forlaget Kornmod. Áhkká to jej drugi solowy album.
Data wydania: 8 września 2023 r.
Wydawca: Warm Winters Ltd.
Music composed, performed and produced by Pauline Hogstrand in 2021
Additional samples in ‘Herein’ by Ekkoflok (Valdemar Kristensen) and Pauline Hogstrand performing on Kristensen’s homebuilt synthesizer (2021)
Mixed and mastered by Pape Arce
Cover and label artwork by Cecilia Hultman
Cover and label photo by Pauline Hogstrand
Design and layout by Ester Mládenková
Opracował: Artur Mieczkowski