Nota od Thomasa Brinkmanna:
Gdybyśmy mogli usłyszeć
Wenn wir hören könnten… dann ? Kto słyszy wszystko. Als würde das etwas ändern – Hałas w termodynamice – średnie ciepło na niskim poziomie.
Wróćmy do świata przedortodoksyjnego, starożytnego, który dał nam mitologię, ekstremalne doświadczenia, skondensowane w opowieściach.
Echo sama była gawędziarką, odwracającą uwagę od tego, co działo się wokół niej, aż do momentu, w którym została ukarana i odtąd była w stanie powtarzać tylko ostatnie słowa wypowiedziane do niej, do niej, do niej…
Pętla to pętla i wszystko jest o różach. Róża to strzały, to błędy…
Echo – to potencjalna, nieskończona przestrzeń. Potrzebujemy tej konstrukcji wobec rzeczywistej wieczności, której nie możemy pojąć.
Ta warstwa znajdowała się powyżej „niezliczonych wyrażeń”. Słyszałam ją od pierwszej do ostatniej chwili. Poszukiwanie w przejściach, zagubienie w przejściach.
Idea przestrzeni za następną przestrzenią pomaga nam przejść, aby nie zgubić się w takich konstrukcjach. Tylko dlatego “If We Could Hear” ma siedem części, początek i koniec. To wiersz, a nie Matrioszka, choć brzmi jak wiersz.
„Dziwny odcisk stopy na brzegu nieznanego, rozciągający się znikąd, obracający się w sobie do miejsca, które jest zarówno końcem, jak i początkiem”.
*Robert Smithson
Data wydania: 8 grudnia 2023
Wydawca: Room40
All tracks written and produced by Natalie Beridze.
Cover artwork: “Installation made on babysitter Laliko”, by Leah Machaidze, 4. Most of the voices you hear are not real. Post production by Lawrence English at Negative Space.
Opracował: Artur Mieczkowski