Debiutancki album Honour to połączenie Lagos z Londynem i Nowym Jorkiem, zakrzywiające się w całej swojej diasporze i łączące ciemniejsze odcienie bluesa, hip-hopu, free jazzu, ambientu, gospel z chrześcijańską mitologią i folklorem Jorubów. Równie filmowa, co malarska, Àlàáfíà jest medytacją na tematy życia, śmierci i miłości, która czerpie inspirację z poetyckiej głębi Boga, zapamiętanych snów, nieoczekiwanych przypadkowych rozmów, nagrań terenowych, literatury, efemeryd i osobistych archiwów. Rezultatem jest impresjonistyczna wizja w Black and Blur, która zarówno wyczerpuje, jak i implikuje język oraz sublimuje granice między wszędzie i nigdzie; historia i teraźniejszość; indywidualne i uniwersalne.
Àlàáfíà kreśli gotycki krajobraz z przesterowanymi bitami, orkiestrowymi wybuchami, chóralnymi wybuchami i rozdzierającym uszy fuzzem, w którym łączą się sfery cielesne i duchowe. Dedykowany zmarłej babci Honour, tytułowy utwór zaczął nabierać kształtu po ich ostatnim uścisku. Pozostaje przesiąknięty jej wpływem i duchem – kompozycja przesiąknięta dźwiękami z taśmy magnetofonowej, która zaczyna się w Lagos, a kończy w spowitym dymem Londynie dwa lata i trzy miesiące później. Utwór, przypominający sen, rozwinął się z żalu artysty, stworzonego jako mechanizm radzenia sobie z tymi stratami. Pod rozciągniętymi gitarowymi dronami i zacinającymi się pętlami, wspólna wiara ich babci wypływa na powierzchnię.
“When Angels Speak of Love” zapożycza swój tytuł od dwóch dzieł, odpowiednio Sun Ra i bell hooks. Rzeźbiąc echa muzyki pochwalnej w dezorientujące spirale perforowane soczystymi breakami inspirowanymi DJ Screw i ostrymi odłamkami melancholijnej gitary, “When Angels Speak of Love” nawiązuje konceptualny dialog z duchami obu nieżyjących myślicieli, włączając ich do panteonu przewodników przodków Honour. Dziewiąty utwór na albumie, “Giz’Aard ($uckets)”, to pieśń regimentowanej perkusji, która zakotwicza tę ponurą melodię, gdy wiruje w zamieci bólu serca, niepewna, czy jej konsekwencją będzie przedwczesna śmierć, czy miłość na całe życie.
Jedyny liryczny utwór na albumie, “Pistol Poem (Lead Belly)”, zaczyna się od mrocznie żartobliwego taktu “He went thru hell and back/ came back/ 2 get the strap”, który przeradza się w nawiedzoną alegorię inspirowaną legendą Philipa “Hot Sauce” Champion’a. Nowoczesne spojrzenie na bluesa, teksty Honour potwierdzają status artysty jako studenta zarówno literatury, jak i kultury popularnej, krzyżując sprytną grę słów artysty z dodatkowymi odniesieniami do Richarda Pryora, Roberta Johnsona, DMX, Kelly Rowland i Bryona Gysina.
Łącząc rdzenne zasady hip-hopu, R&B, jazzu i muzyki gospel z ponadczasowymi pejzażami dźwiękowymi i kompozycjami, Honour tworzy płytę, która pływa we własnych zawiłych sprzecznościach. Duchy, które siedzą na ramionach artysty, nigdy nie były bardziej namacalne niż na tym emocjonalnym debiucie.
Data wydania: 3 listopada 2023
All tracks built & destroyed by Honour between Lagos, London & NYC.
All tracks mixed by Honour
Front & Back cover by Honour
Mastering by Jason Goz @Transition Studios
ILLBETHERE, 4EVERANDEVER by Amir Shoat
Typography by Lemi Ghariokwu
Opracował: Artur Mieczkowski