Narren to jednoosobowy projekt debiutanta w oficynie Opus Elefantum. Twórca ten nie jest jednak anonimową postacią, gdyż na scenie alternatywnej działa od długiego czasu. Nie chce on jednak ujawniać swojej tożsamości, rozkładając nad monką ciemną zasłonę tajemniczości. Idea ta jest zresztą głównym fundamentem tej płyty, gdyż sam artysta nie zdradza, czym jest tytułowa monka, ani nie mówi nam, co oznacza narren. „Słuchacz ma nie otrzymywać żadnych wskazówek interpretacyjnych” – zaznaczył na samym początku autor, któremu zależy na utrzymaniu enigmatycznej symboliki, którą stosuje.
Ambient to muzyka, która działa na zmysły i jednocześnie uspokaja, wywołuje u nas stan zadumy, refleksji i melancholii. monka jest tym rodzajem ambientu, który ma wprawiać słuchacza w określony rodzaj zamyślenia i nostalgii. Sama płyta była zresztą tworzona w okresie jesiennym i elementy październikowego anturażu można z powodzeniem odnaleźć na tym albumie. Twórca zresztą mówi, że ambient kojarzy mu się bardzo intensywnie z tą porą roku – „szczególnie z tą początkową jesienią, gdzie odchodzi letnia aura i nastają chłodniejsze wieczory, a liście zaczynają zmieniać kolory”. Wtedy, podczas tych pierwszych październikowych wieczorów, powstała monka, a sam autor szukał inspiracji spoglądając ze swojego okna na poznański Sołacz. I może to właśnie tam schowany jest klucz interpretacyjny, do odszyfrowania tego, czym jest narren?
Niezależnie od tego, czy za płytą stały opadające, zżółknięte liście czy introspektywny obraz sentymentalizmu i melancholii, monka jest ambientem poruszającym i kontemplacyjnym, który przywołuje u słuchacza aurę nostalgii. Nic więc dziwnego, że autor w swoich inspiracjach muzycznych powołuje się na niekwestionowanego mistrza budowania klimatu za pomocą dźwiękowym plazm i loopów, czyli Williama Basinskiego. Obok niego artysta wyróżnił także How To Disappear Completely i Worldclock, którymi także inspirował się w trakcie tworzenia materiału. Te odniesienia są zresztą bardzo sensowne, gdyż ambient twórczości narren jest równie głęboki, przejrzysty, emocjonalny i wprawiający słuchacza w określony stan emocjonalny. To płyta, która z pewnością przypadnie do gustu słuchaczom powyższych projektów, a także znajdzie uznanie dla wszystkich fanów ambientowej Zguby. Do wartości dodanej tego materiału dopisać należy, iż ambientowe loopy i syntezatorowe pejzaże wzbogacone są na tej płycie rozmytymi gitarami Haptara; zaś za miksmaster odpowiadał Marek Przybyszewski.
Data premiery: 4 marca 2022 roku
[materiały Wydawcy]