Opierając się na ponownym odczytaniu słynnej opowieści Jorge Luisa Borgesa “Okrągłe ruiny”, peruwiański kompozytor, perkusista i malarz, Manongo Mujica, w nowy sposób przygląda się niektórym ze swoich wielkich obsesji: pustyni na wybrzeżu Peru i znajdującym się tam przedhiszpańskim ceremoniom. Przez lata wrażenia z tych miejsc mobilizowały bardzo osobistą estetykę, wynikającą z rozumienia pustyni jako przestrzeni do wewnętrznego słuchania, a centrów ceremonialnych lub huacas, jako reprezentacji tajemnicy.
Historia tego albumu sięga 1974 roku, kiedy młody Manongo Mujica i jego bliski przyjaciel Rafael Hastings rozpoczęli podróż do ruin Sechín, w Casma, na północ od Limy. Podróż ta zaowocowała eksperymentalnym filmem Hastingsa “El incondicionado desocultamiento, cuatro cortometrajes sobre el hecho de desaparecer” [Bezwarunkowe ukrycie, cztery krótkie filmy o znikaniu]. Od tego czasu podróże Mujicy do Casma były ciągłe, zdumiony innymi stanowiskami archeologicznymi, takimi jak Chankillo i Las Aldas, liczącymi odpowiednio 2300 i 4000 tysięcy lat, których funkcje obejmowały służenie jako obserwatoria astronomiczne, działalność ściśle związana z siewem i zbiorami. Podobnie kompleks archeologiczny Túcume, położony w Chiclayo, na północ od Limy, liczący 2700 lat, stał się kolejnym miejscem stałych odwiedzin.
Te trzy święte miejsca wyartykułowały ceremonialną trasę, którą Mujica podróżował przez lata, a po ponownym przeczytaniu opowieści Borgesa rozumie ją teraz jako cel podróży. Opowieść ta mówi o człowieku, który przybył z morza i który niczym demiurg, u stóp zrujnowanej świątyni, śni o innym człowieku. Manongo Mujica podejmuje się stworzenia muzyki do historii rozgrywającej się w równoległym wszechświecie, gdzie sen tego człowieka ma miejsce u podnóża huaca.
“Ritual sonoro para ruinas circulares” [Rytuał dźwiękowy dla okrągłych ruin] jest syntezą, dźwiękowym i wyśnionym amalgamatem i być może ostatecznym albumem Manongo Mujica o jej szczególnej wizji krajobrazu dźwiękowego i pustyni. Wychodząc od dziedzictwa muzyki medytacyjnej i etnicznej, awangardowego jazzu i improwizacji, zostajemy wprowadzeni do dziwnego dźwiękowego wszechświata, opartego na wykorzystaniu różnych rytmów perkusyjnych (udu, jembe, gong, cajon, nasiona, chińskie dzwonki itp.), nagrań terenowych i montaży dźwiękowych, gęstych pogłosów, ponurych, wciągających i hipnotycznych środowisk, które ustępują miejsca samotnej i przenikliwej wiolonczeli (w wykonaniu Fil Uno). Crescenda, które wydobywają procesy elektroakustyczne (w wykonaniu Norwega Terje Evensena), aby utkać dudy, ale także rytualne głosy (w wykonaniu Gabrieli Ezety), które nakreślają atmosferę wielkiej ceremonii.
Doświadczenie “Ritual sonoro para ruinas circulares” jest również uzupełnione i zwieńczone filmem wyreżyserowanym przez Víctora Checę i Diego Cendrę. Nakręcony na taśmie 16 mm, przedstawia wycieczkę Mujicy do tych trzech miejsc (Las Aldas, Chankillo i Túcume) w środku rytuału, który przywołuje Borgesowską opowieść.
W albumie wzięli udział Cristóbal, Daniel i Gabriel Mujica, synowie Manongo. Jak również z udziałem Fil Uno, Terje Evensen i Gabriela Ezeta. Płyta została nagrana przez Juanjo Salazara w studiu La encía del Leopardo. Masteringiem zajął się Mario Breuer. Okładka została zaprojektowana przez Yerko Zlatara na podstawie zdjęć Pauline Barberi. Płyta została wydana przez Buh Records w wersji cyfrowej i winylowej, w nakładzie ograniczonym do 300 egzemplarzy.
Manongo Mujica (Concepto, idea original, batería, hang, semillas y paisajes), Cristobal Mujica (Arreglos de cuerdas), Terje Evensen (Música electrónica), Fil Uno (Cello), Gabriela Ezeta (Voz), Daniel Mujica (Congas, Jembe), Gabriel Mujica (Cajón).
Data wydania: 15 grudnia 2023
Wydawca: Buh Records
Opracował: Artur Mieczkowski