Gusstaff Records, Don’t Sit On My Vinyl / CD/LP/DL / 2022
Włączając ten krążek i zamykając oczy można się poczuć, jakbyśmy byli nie w kraju nad Wisłą lecz gdzieś na dalekiej pustyni. Jednakże już po momencie dochodzi do nas myśl – Zaraz! Coś tu nie gra… Albo wręcz przeciwnie, gra doskonale! Polski Piach nadal bowiem mocno eksploruje bluesowe tradycje ale łącząc je z muzycznym eksperymentem i improwizacją, nadaje tym dźwiękom dużej dozy uniwersalizmu.
Obecnie trio tworzą gitarzysta Patryk Zakrocki, grający na klarnecie basowym Piotr Mełech oraz Piotr Domagalski na basetli. Wydawać by się mogło, że w tak okrojonym składzie muzyka zespołu charakteryzować będzie się głównie minimalizmem. Nic bardziej mylnego. Oczywiście całość jest bardzo oszczędna w swej formie ale na pewno nie w treści. Dziesięć kompozycji zawartych na albumie cechuje bogactwo dźwięków, doskonałe zgranie muzyków i oryginalna atmosfera. Trzonem są tu bluesowe, nieco transowe zagrywki, które obudowane są partiami pozostałych instrumentów co daje bardzo ciekawy i wyrazisty efekt. Jest w tych utworach coś zarówno kameralnego jak i na swój sposób przebojowego. Ta muzyka sączy się leniwie z głośników, wprowadzając słuchacza w nastrój spokoju i skupienia.
Niby nic się nie dzieje ale zanurzając się w dźwięki naprawdę łatwo dać się im ponieść. Jeśli więc muzycy wybrali się w podróż z południa (tak nazywał się debiutancki album) na północ, to jest to podróż naprawdę bardzo udana.
Całości uroku dodaje również piękna oprawa graficzna autorstwa Basi Żach. W połączeniu z muzyką Polskiego Piachu otrzymujemy bardzo udany i kompletny album zdecydowanie warty uwagi.
Wojciech Żurek