Basistka Margarida Garcia i gitarzysta Manuel Mota to dwójka najbardziej znanych muzyków grających na instrumentach strunowych z aktywnej społeczności improwizatorów w Lizbonie. Oboje grają na krawędziach dźwięku i formy w sposób, który nie pasuje do żadnej kategorii gatunkowej, tworząc ekscytujące dźwiękowe krajobrazy, które przemawiają w równym stopniu do fanów awangardowego rocka, free jazzu i muzyki eksperymentalnej. Muzycy często współpracowali ze sobą w różnych formatach – duetach, kwartetach itp. – ale Margarida jest jedyną osobą, której utwory Feeding Tube wydało wcześniej – w 2022 roku ukazała się znakomita płyta Good Night CD (FTR716).
Tamten album był cudownie abstrakcyjną kolekcją generowanych przez bas dźwięków unoszących się we mgle, oświetlonych od wewnątrz jak obracające się światła UFO na bagnach. Domestic Scene wykazuje niektóre z tych samych cech, ale cztery utwory zapewniają równą przestrzeń, pozwalając gitarze elektrycznej Moty bawić się autonomicznymi pomysłami muzycznymi na równoległej ścieżce. Często ma się wrażenie, że między muzykami zachodzi głęboka komunikacja, ale jest też poczucie, że ta aktywność odbywa się w czymś w rodzaju snu i być może w językach, które wydają się podobne, ale wcale nie są takie same.
Niezależnie od tego, muzyka tutaj jest piękna i wciągająca w sposób, w jaki może być tylko prawdziwa sztuka intermedialna (w klasycznym sensie Fluxus). Nie pozwala na istnienia w granicach, zmuszając nas do zastanowienia się nad jej konceptualną podstawą w tym samym czasie, gdy kopiemy sposób, w jaki brzmi. Zasadniczo przejściowa natura muzyki dodaje warstwę intelektualnego dysonansu, który inaczej by nie istniał. A my, jako słuchacze, możemy albo zaangażować się w pytania, które rodzi, albo po prostu cieszyć się nią jako sztuką dźwiękową. Tak czy inaczej, jest to cholernie dobry krążek.
– Byron Coley, 2024
Data wydania: 26 lipca 2024
Wydawca: Feeding Tube Records
Opracował: Artur Mieczkowski