Nie będę Was okłamywał, zanurzenie się w tych dźwiękowych kompozycjach zaczęło się od nietypowej przypadłości mojego ciała.
Kilka lat temu próbowałem odczytać numer seryjny routera WiFi, a moje oczy po prostu nie chciały tego zrobić. W chwili technologicznego interfejsu użyłem mojego zawsze obecnego cybernetycznego oka (trzymanego w przedmiocie, na którym teraz piszę tę notatkę, moim rzekomym telefonie), aby umożliwić mi dostęp do tego mikroskopijnego zestawu liczb.
Było to dość nieszkodliwe, ale w namacalny sposób ożywiło zainteresowanie, które towarzyszyło mi od dzieciństwa. Kwestionowanie naszego położenia wobec technologii i linii rozgraniczających między jaźnią, rozszerzeniem, obietnicami nowoczesnej informatyki i powiązanych z nią technologii.
Idee te zostały pogłębione podczas lektury genialnego The Atlas Of AI Kate Crawford, który oferuje głęboką i materialistyczną lekturę ukrytych poziomów, które pozwalają na realizację i utrzymanie wyłaniających się technologii AI. Lektura tekstów Kate sprawiła, że wróciłem do rozważań nad tak wieloma ramami czasowymi rozwoju, którymi karmiono nas w późniejszych momentach dwudziestego wieku. Przez całe moje młode lata pisarze tacy jak William Gibson i mangacy tacy jak Masamune Shirow proponowali chronologie, które teraz wydają się niesamowicie prorocze.
Wiele z tych narracji, które pochłaniałem jako młody człowiek, opowieści o wyimaginowanej przyszłości przeplatanej obietnicą high-tech/low life, wydawały się tak odległe, że wręcz nieosiągalne. A jednak jesteśmy nad przepaścią i znajdujemy się nad miejscem, którego szczegółów i kształtu nie możemy sobie wyobrazić.
Nigdzie nie jest to bardziej dotkliwe niż w przypadku rozwoju platform neuroprzetwarzania przez firmy takie jak Finalspark, których wykorzystanie organiodów mózgowych w bioprzetwarzaniu rodzi ogromne pytania, z którymi obecnie zmagają się etycy zajmujący się etyką stosowaną. Znajdujemy się w momencie mikro-futuryzacji, stanie, w którym prędkość zmian i odkryć zmniejsza, a może nawet neguje możliwość jakiejkolwiek znanej trajektorii. Sygnały nie są łatwe do odczytania, co znajduje odzwierciedlenie w tych utworach, które, mam nadzieję, są pierwszymi z serii krótszych zebranych woluminów.
Z bardziej osobistego punktu widzenia, nagrania te powstały również w orbicie niekompletnego opowiadania, nad którym pracowałem. Nie jestem zbytnio typem pisarza, ale ta fala możliwych wydarzeń jest kusząca w swoim bogactwie. Zasadniczo tekst ten, zatytułowany The Limpet, nakreśla warunki, w których jesteśmy zamknięci poza internetem, tak jak go rozumiemy, a może dokładniej, że jesteśmy zamknięci w jego części. Opisuje moment, w którym jakiś przyszły system inteligencji znudzi się naszą prędkością kreacji, naszymi zaabsorbowaniami treścią i cyfrowym sposobem bycia.
Historia ta mówi również o oderwaniu nas od tych narracji. Większość przeważających opowieści o tej przyszłości nadal przedstawia ludzi jako centralną oś, z której budowane są światy. Pozostajemy generatorami znaczeń i znaczącymi czynnikami zmian. Nie mogę oprzeć się wrażeniu, że ten równoległy interfejs ludzkości i niezrealizowanych jeszcze inteligentnych systemów może być tymczasowy. Możemy dzielić okres ciąży, ale każde pisklę w końcu wyfruwa z gniazda, a to cyfrowe potomstwo może szybko zdać sobie sprawę, że gniazdo, które stworzyliśmy, nie jest dla niego (ani dla nas) najodpowiedniejszym środowiskiem. Może stworzyć coś, co po prostu nie będzie pasować do naszego sposobu bycia w świecie – cyfrowym lub innym. Możemy nie być siłą napędową przyszłych narracji, nasze przyszłe miejsce jest być może równie niepoznawalne jak głaz pod Limpet.
Interesuje mnie tutaj poetyka tej chwili. Istnieją inne, bardziej zaangażowane i znacznie bardziej kompetentne umysły, które mogą zaangażować się i rozwinąć praktyczne i stosowane struktury, które składają się na tę zbliżającą się rewolucję. Po prostu zapraszam cię, abyś do mnie dołączył, pochylając się nad tymi fantomowymi szeptami i spekulatywnymi nagraniami terenowymi z przyszłego „kiedy”, które może być już teraz. Na tej platformie, unoszącej się nad rozmyciem niewiadomych i nieznanych, możemy usłyszeć tak głęboko, jak tylko pozwoli nam na to nasza wyobraźnia.
Data wydania: 16 sierpnia 2024
Wydawca: Room40
Scenariusz i produkcja: Lawrence English w Negative Space
Głosy na ShellType: Australia Voices
Opracował: Artur Mieczkowski