Jacques Bekaert – Jacques Bekaert

Jacques Bekaert – Jacques Bekaert Anxious Magazine

“A Late Lunch ” to ścieżka dźwiękowa do tytułowego filmu Akiko Iimury zrealizowanego w 1978 roku. Oparta jest na instrumentach akustycznych i nagraniach terenowych, genialnie zrekonfigurowanych i zmiksowanych przez Bekaerta, by stworzyć surrealistyczny, wciągający krajobraz dźwiękowy. Zastosowana technika obejmuje superpozycję i zmianę prędkości nagrań, radykalne efekty dźwiękowe i zestawienia dźwięków. Odtwórcami byli wybitni muzycy lat 70., między innymi Maggi Payne, George Lewis, David Rosenboom i Blue Gene Tyranny.

“A Summer Day at Stony Point” został skomponowany w 1969 roku z udziałem Davida Behrmana, Shigeko Kuboty i Charlotte Warren. Utwór powstał na zamówienie angielskiego kompozytora Hugh Daviesa, który zaprezentował go w tym samym roku na festiwalu w Harrogate. Stony Point to mała wioska w stanie Nowy Jork, gdzie John Cage był współwłaścicielem niewielkiego pseudo-komunalnego ośrodka artystycznego, w którym zbierali się podobnie myślący artyści. A Summer Day at Stony Point” to nic innego jak strona dziennika, fragment notatnika, który wykorzystuje serię źródeł dźwięku zarejestrowanych w Stony Point pewnego pięknego dnia latem 1968 roku. Inne elektroniczne źródła dźwięku zostały zarejestrowane na Uniwersytecie Brandeis, gdzie Alvin Lucier był profesorem. Ostateczna realizacja utworu odbyła się w studiu APELAC Henri Pousseur w Brukseli w 1969 roku.

Ścieżka dźwiękowa do filmu “Mon Petit Album” Akiko Iimury została skomponowana na podstawie prostego opisu techniki filmu i jego rozpiętości czasowej. Zawiera ona: David Behrman na alcie, z nagrania plenerowego w Stony Point, oraz fragmenty koncertu Transition w Londynie, zespołu, który Bekaert założył w 1971 roku z Michelem Herrem, Takehisą Kosugim i Ryo Koike, członkami Taj Mahal Travelers.

Jacques Bekaert (1940-2020) był człowiekiem obdarzonym wieloma talentami: autorem, dziennikarzem, kompozytorem, fotografem, artystą wizualnym, koneserem wina, gospodarzem radiowego talk show, dyplomatą i ekspertem w sprawach Azji Południowo-Wschodniej. Przez całe życie Bekaert był aktywnie zaangażowany w muzykę, ale niewiele z jego prac zostało nagranych lub opublikowanych. We wczesnych latach 60. Bekaert studiował u Pousseura, a dzięki częstym wizytom w USA zaprzyjaźnił się z takimi artystami jak John Cage, David Tudor, Charlotte Moorman, a przede wszystkim David Behrman, z którym od tamtej pory łączy go bliska przyjaźń. Bekaert pomógł zorganizować pierwszą europejską trasę The Sonic Arts Union (David Behrman, Robert Ashley, Gordon Mumma, Alvin Lucier), a na początku lat 70. utworzył grupę Transition (z belgijskim pianistą jazzowym Michelem Herrem, Takehisą Kosugim i Ryo Koike, członkami Taj Mahal Travelers). Jego spotkanie z japońskim filmowcem eksperymentalnym Akiko Iimurą zaowocowało dwoma ścieżkami dźwiękowymi do filmów, które znalazły się na tym jedynym w swoim rodzaju dyskretnym awangardowym albumie.

Zapytany w wywiadzie z 1979 roku o swoje podwójne życie muzyka i dziennikarza, Bekaert odpowiedział: „Przypuszczam, że oba te zawody są niebezpieczne, niestabilne, pełne wątpliwości – komponowanie i reportaż. Dziennikarstwo zabiera mnie w różne miejsca, pokazuje mi świat takim, jakim jest. Moja muzyka to moje życzenie dotyczące świata, w którym chciałbym żyć. Małe spokojne państwo, o którym marzę dla każdego, gdzie można być sobą, i szczęśliwym, i jak najbardziej kolektywnym, nie rezygnując z całkowitej prywatności.”

Oryginalnie wydany w 1981 roku w belgijskiej wytwórni Igloo.

Premiera: 25 listopada 2022

//opracował: Artur Mieczkowski