„Krystalicznie czyste przykłady estetyki i geniuszu Zweiga… Labirynt dźwięków, w którym warto się zgubić.” – Paste Magazine
Amerykańska poetka Ellen Zweig łączy eksperymentalne słowo mówione z ambientem, minimalizmem czwartego świata w pierwszym w historii wydaniu kluczowych utworów Fiction of the Physical z lat 70. i 80.
W latach 70. Ellen Zweig była młodą poetką eksperymentującą z poezją jako performansem. Jej obecność na nowojorskiej scenie Downtown, nawet w okresie tak twórczej i artystycznej płodności, reprezentowała wnikliwy i głęboko ekspresyjny głos. Do 1980 roku i jej dwóch utworów “Network of Letters” i “Sensitive Bones” (oba zebrane tutaj na Fiction of the Physical), Zweig wprowadziła i udoskonaliła technikę, którą nazwała „ludzką pętlą”, kierując wielu wykonawców do powtarzania pojedynczej frazy poetyckiej w nieskończoność podczas nagrywania na taśmę. Nieuchronnie pętle z czasem ulegają synchronizacji, tworząc dźwiękowy kolaż dryfujących, pulsujących fal sylabicznych, które wznoszą się i opadają wraz z naturalnymi przypływami i odpływami. Tekst staje się performansem, a z czasem staje się sennie i hipnotycznie wyabstrahowany ze słowa pisanego.
Zadziwiająco osobliwy zbiór, stworzony w oparciu o unikalną wizję twórczą, Fiction of the Physical oferuje niewiele punktów odniesienia. Zweig celowo zaburza konwencję czwartej ściany i stosuje słowo mówione jako narzędzie muzyczne, pionierski wczesny kobiecy głos na undergroundowych scenach awangardowych. Nawet jej zasłona “muzyki ambientowej” jest wystarczająco dziurawa, aby wpuścić do gobelinu ambitne i atonalne dźwięki.
Opracował: Artur Mieczkowski