Najnowsze dzieło włoskiego kompozytora, performera i wydawcy (Black Letter Press) Claudio Rocchettiego, po sześciu latach milczenia, jest udanym powrotem do wytwórni Die Schachtel po genialnym Another Piece of teenage wildlife (2008). Labirinto verticale (Vertical Maze) powstało w wyniku czteroletniej współpracy Rocchettiego z parmeńskim Fondazione Lenz, kolektywem/organizacją zajmującą się badaniem teatru współczesnego.
Zanurzony w tym niezwykle płodnym środowisku, zainspirowany pismami Hölderlina i Calderona de la Barca, orbitujący wokół koncepcji pamięci, sedymentacji, obecności/nieobecności, Rocchetti stworzył kilka godzin muzyki, której wybór zebrany jest w tym albumie, który wyznacza n.5. w cieszącej się międzynarodowym uznaniem serii Die Schachtel “Decay Music”, doskonale wpisując się w jej misję, którą jest eksploracja bardziej “nieuchwytnych”, “rozkładających się” (w re-generatywnym sensie tego słowa) granic pomiędzy eksperymentalnym brzmieniem a “właściwą” muzyką, ze szczególnym uwzględnieniem bardziej interesujących doświadczeń współczesnej sceny włoskiej.
Z pewnością seria subtelnych, niesamowitych utworów składających się na Vertical Maze Rocchetti’ego ma nieuchwytną, niemal “fantazmatyczną” jakość (według słów Rocchetti’ego), to rodzaj alchemicznej “opery al nero” charakteryzującej się widmowym wykorzystaniem fragmentów ludzkiego głosu, która wyłania się w postaci subtelnego wiru dźwięków z innego świata, tworzonych, manipulowanych i rozkładanych przy użyciu kaset magnetofonowych, ponownych sesji nagraniowych przypominających arcydzieło dźwiękowych refrakcji Alvina Luciera I am Sitting in a Room, Dźwiękowe refrakcje, feedbacki, dźwięki znalezione lub zebrane podczas prób, warsztatów teatralnych i pokazów, a także – jako wykończenie – własny głos Rocchetti’ego użyty do imitowania sztucznych dźwięków lub instrumentów i dalej ponownie zmiksowany w grze dźwiękowych lustrzanych odbić, która przenosi słuchacza w zupełnie nową koncepcję melancholii, hauntologii i czasami na granicy dyskomfortu, mimo wszystko utrzymując się w przestrzeni satysfakcjonującego i przystępnego doświadczenia słuchowego.
Płyta mieści się w typowym dla serii, srebrnym, sitodrukowym kartonie w kolorze głębokiej czerni, z labiryntem w kształcie krzyża (wizerunek to XVI-wieczne Labirinto figurato autorstwa Francesco Segala) jako głównym obrazem, na który w sitodrukowym, przezroczystym plastikowym etui (kolejny znak rozpoznawczy serii) nałożony jest “alchemiczny” napis zaprojektowany przez Bruno Stucchiego – dinamomilano, Labirinto verticale jest tłoczony na wysokiej jakości grubym czarnym winylu w 300 kopiach i prezentuje się jako jedna z diamentowych głów serii, jak również całej włoskiej produkcji muzycznej tego roku.
Claudio Rocchetti jest jednym z najbardziej aktywnych europejskich muzyków avant ostatniej dekady. Jego twórczość skupia się głównie na konkretnych pastiszach będących wynikiem sprzętowej obróbki na żywo, feedbacku z gramofonu oraz różnych nagranych źródeł i przedmiotów.
Fondazione Lenz to kolektyw/organizacja zajmująca się badaniem teatru współczesnego, której celem jest tworzenie złożonych performatywnych i wizualnych projektów współczesnych, a także muzycznych i teatralnych koprodukcji realizowanych we współpracy z instytucjami regionalnymi, krajowymi i międzynarodowymi. Ich praca obejmuje również warsztaty integracyjne dla osób z zaburzeniami psychicznymi, intelektualnymi lub sensorycznymi. Ich ostatnie projekty współczesnego twórczego performansu są wynikiem dogłębnych badań artystycznych w zakresie sztuk wizualnych, filmowych, przestrzennych, dramaturgicznych i dźwiękowych. W zbieżnej estetyce pomiędzy interpretacyjną lojalnością wobec scenariusza, wizualnym radykalizmem w twórczości filmowej i oryginalnością w konceptualnym ekstremizmie instalacji artystycznych, praca Lenza przepisuje filozoficzne napięcia i estetyczny niepokój współczesności na wizjonerski język.
“Labirinto verticale” jest wynikiem czterech lat współpracy z Fondazione Lenz. Na tej płycie znajdują się fragmenty następujących performance’ów:
Il grande teatro del mondo (2018), La vida es sueño (2019), Altro stato (2020) and La vita è sogno (2021). A special thanks go to Francesco Pititto (dramaturgy, imagoturgia) and Maria Federica Maestri (direction).
Produced by Bruno Stucchi and Fabio Carboni, Die Schachtel
Design and typography by Bruno Stucchi, dinamomilano.com
Cover and labels images taken from Labirinto figurato by Francesco Segala (16th Century)
Data wydania: 14 kwietnia 2023 r.
Opracował: Artur Mieczkowski