Notatki autorstwa Àlex Reviriego:
Je n’aurai jamais ma main. Après, la domesticité mène trop loin.
Mam obsesję na punkcie tego konkretnego cytatu od czasu mojego pierwszego spotkania z Une saison en enfer. Małe czarne dwujęzyczne wydanie dzieł Rimbauda, wraz z Krwawym południkiem McCarthy’ego, to dwie książki, które regularnie towarzyszyły mi w wycieczkach i podróżach, a ich dzika i nieokiełznana wyobraźnia w jakiś sposób zakorzeniła się w mojej psychice. W pewnym momencie stało się to niemal niebezpieczną obsesją. Dla każdej sytuacji i osoby można znaleźć cytat z Rimbauda. Ten zawsze kojarzył mi się z Tomem Chantem.
Po raz pierwszy zagrałem z Tomem ponad dekadę temu i od tego czasu pracowaliśmy razem w różnych kontekstach. Jako młody muzyk próbujący dowiedzieć się „co robić” (nie mówię tylko o „improwizacji”, czy nawet „muzyce”, mam na myśli coś szerszego), noce spędzone na piciu z Tomem i niezliczone rozmowy o sztuce i życiu miały decydujący wpływ na mój rozwój jako muzyka. Tom jest jednym z tych facetów, którzy nawet gdy kompletnie się mylą, to i tak jest w tym coś wartego przemyślenia; nawet w zły dzień jest prowokującym i oryginalnym improwizatorem. W szczytowej formie jest jednym z najlepszych saksofonistów, jakich kiedykolwiek widziałem.
Po tylu latach jest to nasze pierwsze wspólne wydawnictwo. W całkowicie Rimbaudowski sposób, było ono nieplanowane, nieprzygotowane i nagrane niezwykle szybko, wykorzystując dodatkowy czas w studiu, który pozostał po solowym albumie Toma. To jest cała muzyka, którą graliśmy. Nieedytowana, szybko zmiksowana i sekwencjonowana dokładnie tak, jak została nagrana. Skupiony na produkcji i wydaniu albumu Toma, prawie o nim zapomniałem, aż do kilku tygodni później, kiedy przypadkowo go odsłuchałem, szukając oryginalnych utworów z Solo.
Jak bardzo się myliłem. Uwielbiam bezpośredniość i surowość tej muzyki, fragmentaryczną składnię, jak pewne uczucie wyczerpania przenika przez żarliwe granie. Głęboko niedoskonałe i dziwne.
Data wydania: 6 grudnia 2024
Wydawca: thanatosis
Opracował: Artur Mieczkowski