Viator jest równie kostiumowy, co natychmiast łatwo rozpoznawalny. Pierwszy album pod jego własnym nazwiskiem jest bezwzględnym krokiem naprzód w kierunku nowej formy awangardowej ballady, surowej i okrojonej, poetyckiej, ale czarującej, zakotwiczonej w upartym i powtarzalnym prymitywizmie, który syntetyzuje przyszłe rytuały bezpaństwowej tradycji.
Viator składa się głównie z serii postrzępionych ballad i zdeformowanych miniatur instrumentalnych, wspartych ciężkim swingiem, który przeplata liryczny wokal Adriana de Alfonso i improwizowany gumowaty kontrabas Mike’a Majkowskiego, który często jest pozbawiony swojej akustycznej natury poprzez manipulacje komputerowe i taśmowe.
Płyta nabiera dodatkowego blasku dzięki powolnym krokom zakrzywionej tancerki Siri Salminen, pulsującym membranom Andi Stecher, szemrzącemu chórowi złożonemu z Víctora Herrero, Loreny Álvarez i Marcosa Flóreza oraz pajęczym strzępom niewzmocnionej gitary midi de Alfonso.
Materiał ten głęboko czerpie z flamenco, copla, bolero, tanga i sardany, ale jest przekształcany w niesamowitość dzięki nieustannemu wykorzystaniu przez Adriána transmisji FM, nieokiełznanych technik samplingu / midi, eksplozji muzyki konkretnej, pozbawionego śpiewu i dziwacznych procedur operowych.
Viator – podróżnik po łacinie – został nagrany przy użyciu kilku piezosów i tanich mikrofonów (czasami przy otwartym oknie) w sypialni de Alfonso w Berlinie, w łazience (bez otworów wentylacyjnych) w Alpujarra w Granadzie i w niektórych pustynnych miejscach wokół Almerii, co pozwala na nieustanne przenikanie się w czasie, przestrzeniach i membranach. Podróżnik w ruchu, nie tylko przepływający, przenikający przestrzeń z nowo odnalezioną świadomością.
Data wydania: 8 listopada 2024
Wydawca: Maple Death Records
Opracował: Artur Mieczkowski