Tegoroczny Avant Art Festival to niewątpliwie jedno z ważniejszych wydarzeń roku 2024. Mnogość, różnorodność, kilka lokalizacji to atuty, które ciężko zignorować. Największą siłą jego festiwalu jest przed wszystkim dobór Artystów. Postanowiłem dokonać
subiektywnego przeglądu i wyboru Artystów, których warto zobaczyć w Warszawie, Wrocławiu i niedawno ogłoszonym Lublinie.
Artur Mieczkowski
BIG|BRAVE (CA)
Przedstawiać specjalnie nie trzeba. Tak o nich pisałem we wstępie do wywiadu w Anxious:
BIG|BRAVE zawiązał swoje muzyczne korzenie w Montrealu, w Quebecu, w 2012 roku. To zespół, który stale przekracza granice dźwięku, równoważąc delikatność z ekspresją. Ich najnowszy album, A Chaos Of Flowers, to kolejny krok w ewolucji ich brzmienia i zdolności do wyrażania głębokich emocji przez muzykę. Na tej płycie grupa kontynuuje swoje eksploracje w obszarze teksturalnego przesteru i sprzężeń, odkrywając jednocześnie nowe, subtelne aspekty swojego brzmienia. Recenzowany w Anxious A Chaos Of Flowers, to dzieło monumentalne, które zaprasza słuchaczy do emocjonalnej podróży, pełnej intensywnych przeżyć i delikatnych gestów. Przekraczanie bolesnych dla naszych uszu progów dźwiękowych, to niemalże drugie imię tego muzycznego tria. Doświadczenie szczególnie wzmaga się podczas obcowania z ich sztuką na żywo. Tym razem w znacznym stopniu udało im się przenieść to specyficzne doznanie na swoje najnowsze wydawnictwo studyjne, o którym głównie rozmawiamy w poniższym wywiadzie.
DEAFKIDS (BR)
DEAFKIDS nie recenzowaliśmy w ANXIOUS, ani też nie rozmawialiśmy. Jednakże są bliscy sercu części Redakcji. Na pewno warto wybrać się na ich pełen nieokiełznanej energii koncert.
Kolejna awangardowa punkowa ekipa, której brzmienie niełatwo poddaje się definicji. Jednak trudno nie wpadać w definicyjny frazes, kiedy brazylijskie trio eksperymentując z formą łączy: surowość punka, sekwencyjność metalu, hipnotyczny wokal z transowymi polirytmiami, czy pulsacyjne i niepokojące dźwięki elektroniczne. Muzyka DEAFKIDS czerpie z bogatej tradycji międzykulturowego społeczeństwa brazylijskiego, zarówno w wymiarze muzycznym, jak i politycznym. Warstwa perkusyjna zespołu podlega wpływom takich gatunków jak Samba, Lundu, Frevo, Pagode, Forró, Baião czy Carimbó.
Elvin Brandhi (GB) & Sara Persico (IT)
Bio (poniżej) skromne acz złote. Uwielbiam twórczość Elvin, wszelkie współprace jak choćby z Lordem Spikeheart (przy okazji Viva HAKUNA KULALA! – bezkompromisowe Wydawnictwo z Ugandy).
Tym razem do duetu z Elvin dołączy Sara Persico.
Elvin Brandhi, artystka pochodząca z Walii i Sara Persico, artystka z Neapolu mieszkająca w Berlinie razem tworzą elektryzujący duet, koncentrując się przede wszystkim na warstwach wokalnych. Ich muzyka to połączenie zdekonstruowanych beatów, eksperymentalnych wokali i zniekształconych rytmów.
Keiji Haino (JP)
Urodzony w 1952 roku w Chiba w Japonii czarnoksiężnik muzycznej awangardy, posiada sławę o niemal legendarnym charakterze. Tworzy na przemian projekty solowe i zespołowe, łącząc rock, noise, muzykę improwizowaną i drone. Spektrum artystycznej ekspresji Japończyka jest wyjątkowo rozległe: od prostego bluesa, przez równie ostre, co szeptane formy wokalne, noizowe podkłady po muzykę inspirowaną średniowieczną muzykę europejską; cierniste i wyraźne figury gitarowe, powtarzają się i rozciągają niczym w transie, przecinając posępne motywy i nadmiar koncertowego dymu. Występy „krzyczącego Japończyka” są performansami o wizualności silnie nawiązującej do estetyki surrealistycznej.
Ugory (PL)
Teraz Polska i to ta nie z miast, a wiejska, dostarczającą pełni wrażeń i ciosów prosto z ziemi. Poniżej fragment wywiadu do ANXIOUS.
Marcel Gawinecki: Po prostu lubię ociężałą estetykę, lubię brudne i radykalne brzmienia. Ale mam też uszy otwarte na inne dźwięki i zdarzyło mi się lecieć z kablami i mikrofonem w środku nocy, bo słyszę, jak przez okno dobiega fajny dron. Trzeba być bardzo czujnym, słuchać świata, rozmawiać z ludźmi – wielu z nich ma niesamowite historie do opowiedzenia. Znaleźć tylko sposób, żeby przełożyć to wszystko na język muzyki.
Ciśnienie (PL)
Pozwolę sobie zacytować redakcyjną koleżankę, Martę Podoską, któa obrazowo napisała recenzję płyty Zwierzakom.
Spójrzmy prawdzie w oczy, dramatyzmem przeżyć Kąckiego nie przebiję już nigdy. Nie było mi dane czuć tej ogromnej presji, jaką odczuwa heteroseksualny białas, kiedy jaja tak bezlitośnie pompują testosteron prosto w klawiaturę. Jednakże! Płyta prezentuje się dość doniośle, żeby nie powiedzieć rewolucyjnie, a muzycy prosili słuchać głośno, no to słucham… tylko ostrożnie, pod kocykiem, prawilnie obłożona kompresami z kotów, żeby przedstawić malowaną tu scenę bez zbędnych ładunków emocjonalnych
[…]
Tempo i rytm są tu dosyć proste, nawet jeśli momentami zmienne, czy chociażby w zamierzonych nietaktach, jednakże ogromne znaczenie ma tu natężenie poszczególnych dźwięków. Niuanse, smaczki, duże kawałki orzechów, tych drogich… pistacje, nerkowce, macadamia, nie tam jakieś tanie fistaszki. Kacper Kowalczuk uderza, muska, dotyka instrumentów perkusyjnych z takim wyczuciem, że w dźwięku talerzy można się przejrzeć.
Ale Hop (PE)
Miłość od pierwszego usłyszenia – Alejandra Cárdenas to artystka i eksperymentalistka z Limy w Peru, obecnie rezydująca w Berlinie. Tworzy muzykę elektroakustyczną, łączącą elementy noise, popu, awangardy i ambientu.
FOQL (PL)
FOQL to Justyna Banaszczyk – twórczyni działająca w dziedzinie eksperymentalnej muzyki elektronicznej. Autorka słuchowisk, muzyki teatralnej i muzyki do gier. Jej kompozycje rezonują z takimi gatunkami jak IDM, industrialu, ambientu i leftfield, ale najważniejszymi elementami są rytmiczna i dźwiękowa pomysłowość oraz nieustanne eksperymentowanie. Czasami sięga po gramofony i czterościeżkowe magnetofony, aby tworzyć kolaże dźwiękowe pod pseudonimem Głupiec. Współprowadzi Pointless Geometry, wytwórnię wydającą eksperymentalną muzykę elektroniczną z Polski. Jest absolwentką Platformy SHAPE, międzynarodowej instytucji promującej wybranych artystów z Europy. Współzałożycielka Radia Kapitał – pierwszego radia społecznościowego w Polsce. Obecnie mieszka w Łodzi.
MoE (NOR) + Ikuro Takahashi (JP)
Połączenie norweskiego duetu rockowego z legendarnym perkusistą sceny psychodelicznej Ikuro Takahashim. MoE eksploruje granice freejazzu, będąc jednym z najbardziej awangardowych zespołów DIY w Europie. Ikuro Takahashi, urodzony w 1957 roku, jest jednym z najbardziej znanych perkusistów na japońskiej scenie psychodelicznej i eksperymentalnej.
Pauline Marx (FR)
Pauline Marx może być zaskoczeniem tego festiwalu, jej eksperymentalne poszukiwania, z użyciem własnego głosu i elektronicznych przetworników w muzyce i performance tworzą niesamowite widowiska, a przede wszystkim przenoszą w niesamowite krainy muzyczne. Zwróćcie się w jej stronę w jej dzień.
PÖ (FR/GHANA)
Francusko-ghańska artystk, która jest aktorką, producentką muzyczną, wokalistką oraz DJ-ką, od lat związana z ekipą Nyege Nyege i Hakuna Kulala — labeli znanych z promocji afrykańskich artystów oraz klubowych eksploracji wschodnioafrykańskiego i kongijskiego elektronicznego podziemia. Artystka nawiązuje do wielu afrykańskich tradycji wokalnych, z gardłowym, surowym głosem jako dominującym elementem wykonania. Komponuje pejzaże dźwiękowe głównie za pomocą głosu, zestawiając post-punkowe brzmienia z szybkim rapem, metalicznym industrialem czy przesterowanym basem. Istotnym punktem odniesienia w jej twórczości jest zarówno zachodnioafrykański pop i śpiew, jak i DIY noise oraz eksperymentalna elektronika.
Karnety w cenie 250zł (Wrocław) i 290zł (Warszawa)
Wydarzenia fb
Wrocław
Warszawa
Lublin
Tekst oparty na materiałach organizatora.